Przez umowę komisu, zgodnie z art. 765 Kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Komisant zawsze wobec osób trzecich występuje w imieniu własnym. Jest on stroną umowy, tj. kupującym lub sprzedającym rzecz. Czynności te jednak, zawsze podejmowane są na rachunek komitenta. Komisant obowiązany jest do przeniesienia na komitenta praw i korzyści majątkowych uzyskanych od osób trzecich. Jeżeli umowa dojdzie do skutku, komisantowi za świadczoną usługę należy się wynagrodzenie (prowizja).
Należy pamiętać, iż na gruncie podatku VAT umowa komisu jest traktowana jako dostawa towarów. Zgodnie bowiem z definicją ustawową za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Za dostawę towarów uznaje się bowiem również:
- wydanie towarów między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta na podstawie umowy komisu,
- wydanie towarów przez komisanta na rzecz komitenta na podstawie umowy komisu.
Eksport towarów może więc wystąpić nie tylko w tradycyjnej sprzedaży, ale również w przypadku dostaw komisowych.
Przykład
Firma A. wstawiła towar do komisu do polskiej firmy B. Firma B.
w wykonaniu umowy komisu sprzedała towar do firmy C. i dokonała eksportu owego towaru do Rosji. Firma A. ma w tym przypadku do czynienia z krajową dostawą towarów (a więc np.: stawką 23%). Prawo do stawki 0% z tytułu eksportu towarów ma w tej sytuacji komis, tj. firma B.